Terug naar Bangkok 🚞

Vandaag was weer een reis-dag, terug naar Bangkok naar het Prince Palace voor de laatste dagen vakantie.

In de Baan Kong Homestay, onze bungalows op palen, was een aangenaam verblijf (op een akkefietje met een kakkerlak op de tandenborstel van Dave na 😱). De 8 persoons tuktuk van het verblijf bracht ons deze keer via de brug (heen kwamen we met de veerpont en lopend) naar het station. Ruim de tijd om de gang van zaken op het station even te aanschouwen. Je hebt een station master en een station assistent master. Hele rituelen met vlaggen en een bel als de trein aankomt en even later weer vertrekt.

Onze trein komt op tijd en dus weer bijna 2 uur in de trein. Deze is echter wel redelijk vol als we instappen, dus een paar van ons moeten vooralsnog staan. Er is zelfs een bordje voor een plek voor monniken, slecht ter been zijnde mensen en “elderly citizens”. Deze plek is bezet door 3 monniken waarvan 1 met een groot looprek (rollators kennen ze hier niet). Jeannet heeft gelukkig al ergens een plekje en de rest vindt er uiteindelijk ook een. De reis loopt via schema en we lopen vanaf station Bangkok terug naar het hotel. Daar zijn we een uurtje te vroeg voor het inchecken, maar we proberen het toch en krijgen nu zelfs 2 suites naast elkaar!
Snel even opfrissen en dan staat oa Isabel te popelen om te gaan winkelen in de Bobae Tower, het confectiecentrum. Er worden allerlei prachtige t-shirts gekocht, en dan nog even bovenin de toren eten op de foodcourt. Allerlei verschillende loketjes waar je met coupons moet betalen.
Als we klaar zijn even terug naar de kamer. Na het nuttigen van de door Jeannet meegebrachte Old Amsterdam en een kopje thee, gaan we ons vlug omkleden voor het laatste programma van vandaag: naar kickboksen. Hoewel Boy sinds gisteren niet zo lekker is, wil hij hier toch heel graag naartoe. De tuktuk wil maar steeds te veel geld hebben (wat is “te veel”, €5 voor 4 personen?) dus gaan we lekker lopen.
Allereerst nog boxhandschoenen, scheenbeschermers en kickbox broekjes kopen voor Isabel en Boy. In mijn ogen veel geld, maar volgens Diane de helft van de prijs in Nederland en zeer goede kwaliteit. Uiteindelijk weet Isabel toch niet zeker of de maat van de handschoenen goed is, dus laat ze het voor wat het is en gaat Boy alleen naar huis met spullen (tijdens de wedstrijd bedenkt Isabel zich en koopt toch dat mooie rode broekje 😉).

Kaartjes kopen bij 2 lieftallige dames, we krijgen een sticker met “Club Class” en dan worden we gecheckt door de beveiliging. Diane moet alle nootjes en drinken helaas inleveren.
We lopen het Rajadamnern stadion binnen en de eerste wedstrijd is al aan de gang. Voor mij een compleet nieuwe ervaring. Een deel van het stadion is bezaaid met blauwe kuipstoeltjes, de rest is gewoon beton. Wij hebben dus een sticker en krijgen van die blauwe stoeltjes en worden begeleid naar het “foreigners” gedeelte. Meteen komt iemand ons drinken opnemen. Niet heel veel keuze en eten is beperkt tot hot dogs en popcorn.
Diane verteld dat rechts van ons, aan de nok van het stadion een soort “f-side” is. Wordt wel eens geknokt dus daar zit een hekwerk voor. Er wordt lustig bewogen met handgebaren. Daar zijn ze dus aan het gokken.
Bij de 2e partij van de avond (er zijn er 10) wordt het al wat duidelijker. Elke ronde duurt 3 minuten en dan 2 minuten rust. Totaal 5 rondes. Allereerst doen de boksers een soort “minute of fame” dansje, kussen de hoeken van de ring en rekken hun spieren nog even op. Dan gaat de ceremoniële hoofdtooi en bloemenkrans af, het bit in en kan de partij beginnen. Elke eerste ronde is een soort dansje wat opgevoerd wordt, er gebeurd niet veel. Een orkestje maakt vreemde geluiden (muziek kan ik het niet noemen) met een bepaald ritme, dat wat opgevoerd wordt als de laatste ronde ingaat. Oude mannetjes aan de instrumenten, maar wel belangrijk onderdeel van het geheel. Ze zitten dan ook op een soort podiumpje, je zou het een orkestbak kunnen noemen maar dan op hoogte 😁.
Vanaf de 5e wedstrijd gaan de camera’s aan, en wordt het waarschijnlijk op TV uitgezonden. Het gaat er vanaf nu ook duidelijk harder aan toe, al is de eerste ronde alleen een beetje aftasten en om elkaar heen draaien. Soms wint er iemand waarvan we niet snappen dat diegene heeft gewonnen, de andere keren is het wel duidelijk. Af en toe worden er zeer rake klappen uitgedeeld en bloed er een hoofdwond heftig. Een andere keer heeft de een gewonnen maar draagt de overwinning toch soort van op aan de ander. Respect alom.
Er wordt veel “omhelst” oftewel elkaar stevig vastgehouden rond de nek en dan maar met de knieën trappen uitdelen aan elkaar. Verder gaat er niemand knock out en blijven ze in mijn ogen verder allemaal vrij heel.

De achtste wedstrijd, in de laatste ronde, stoppen ze zelfs al met vechten na 2 minuten. De laatste minuut draaien ze alleen nog maar rondjes om elkaar heen. Eigenlijk snappen we niet wat er precies gebeurt, maar het blijkt een gelijk spel te zijn. Boy wil ondertussen terug naar zijn kamer, en de rest is er ook we klaar mee. De beestjes kriebelen over de benen en we krijgen een houten kont van de stoeltjes. De belangrijkste wedstrijden zijn ook al gevochten en we verlaten het stadion. Komen eerst nog even langs de 2 “kampioenen” en Boy gaat nog even met 1 op de foto. Wat zijn die mannetjes toch klein vergeleken bij ons...

Boy gaat met de taxi terug naar het hotel en wij nog even op zoek naar de Banglamphu Market, en Dave en Google leiden ons via de donkerste en smerige straatjes, waar af en toe een kakkerlak zijn weg zoekt over straat. Een hele nieuw ervaring, en toch ook weer mooi. We komen nu in het uitgaansgebied van Bangkok, en harde westerse muziek komt ons tegemoet. De kraampjes die je ook rond ons hotel vindt met vers sap en bananenpannenkoekjes staan hier veelvuldig, en ook kraampjes met kleding en andere zaken. Isabel wordt voortdurend gevraagd of ze lachgas wil kopen.

De verse mandarijnensap en bananenpannenkoekjes gaan er wel in en aan het einde van de straat pakken we toch een taxi terug naar het hotel. Deze rijdt niet op de meter maar wil ons voor 150 bath wel met z’n 5-en in een keer wegbrengen. Moe maar voldaan kruipen we (na het afspoelen van mijn benen) lekker in bed..., Letty